osamotniony

osamotniony
osamotniony {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, osamotnionynieni {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'taki, który stracił towarzystwo kogoś; samotny': {{/stl_7}}{{stl_10}}Osamotniony po śmierci najbliższych. Czuła się osamotniona po wyjeździe dzieci. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'niemający poparcia, pomocy ze strony innych; odosobniony, samotny': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nie jestem osamotniony w swoich przewidywaniach. Osamotnione głosy sprzeciwu. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • Zmowa — is the eighth album of Polish punk rock band Włochaty. The album is recorded in cooperation with Post Regiment members: Nika (Dominika Domczyk), Smok (Jarosław Smak) and Nika s dauther Zuzia.Infobox Album Name = Zmowa Type = Album Artist =… …   Wikipedia

  • wyrzucić — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… …   Słownik frazeologiczny

  • wyrzucać — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… …   Słownik frazeologiczny

  • odosobniony — odosobnionynieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. odosobnić (p.) odosobniony w użyciu przym. 1. «leżący, pozostający na uboczu, daleko od innych: odległy, ustronny; żyjący na uboczu, samotny, osamotniony» Odosobnione miejsce. Odosobnione grupy …   Słownik języka polskiego

  • opuszczony — opuszczonyczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. opuścić (p.) opuszczony w użyciu przym. 1. «taki, którego wszyscy opuścili, porzucili, zostawili samego; osamotniony» Opuszczone dziecko. Opuszczona żona. 2. «zaniedbany, zniszczony,… …   Słownik języka polskiego

  • osamotnić — dk VIa, osamotnićnię, osamotnićnisz, osamotnićnij, osamotnićony rzad. osamotniać ndk I, osamotnićam, osamotnićasz, osamotnićają, osamotnićaj, osamotnićał «opuścić kogoś, pozostawić samego (bez opieki, pomocy)» Przez swój wyjazd osamotnił żonę.… …   Słownik języka polskiego

  • sierocy — «odnoszący się do sieroty, właściwy sierocie; osamotniony, opuszczony» Sieroca dola. Renta sieroca. Pędzić sierocy żywot. ∆ Choroba sieroca «niedorozwój emocjonalny spowodowany brakiem więzi uczuciowej między dzieckiem a osobą je wychowującą,… …   Słownik języka polskiego

  • sierota — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. sierotaocie; lm MB. sierotaty, D. sierotaot (sierotaót) «dziecko, którego rodzice umarli (czasem tylko ojciec lub matka); także: człowiek, któremu zmarł ktoś bliski, człowiek opuszczony, osamotniony» Dom sierot. Wziąć… …   Słownik języka polskiego

  • opuszczony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, opuszczonyczeni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, którego opuszczono, porzucono; pozostawiony sam sobie, osamotniony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opuszczony przez wszystkich.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • osamotniały — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, osamotniałyali {{/stl 8}}{{stl 7}} osamotniony; opuszczony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osamotniałe sieroty. Osamotniały dom. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”